AUTO-κόλλητα

Η πρώτη μας δράση είναι τα αυτοκόλλητα.

Όποιος δεν κάθεται καλά, τρώει ένα στο παρμπρίζ, σαν πρώτη υπενθύμιση πως κάτι δεν πάει καλά με τον τρόπο που σκέφτεται.

Γιατί ακόμα και αυτό συμβαίνει: ο ηλίθιος δεν βλέπει τις διαβάσεις. Όχι ότι τις αγνοεί, απλά δεν τις βλέπει! Δεν υπάρχει στον εγκέφαλό του γονίδιο με την ένδειξη “πεζός, διάβαση, περπάτημα”. Σταματάει και παρκάρει σαν να είμαστε see-through οι πεζοί. Έ, μετά το αυτοκόλλητο, αρχίζουν να μας βλέπουν!

Τυπώσαμε κάμποσες χιλιάδες κομμάτια και τα μοιραστήκαμε. Στη βόλτα μας, στη βραδινή έξοδο, το πρωί που πάμε στη δουλειά, στα ψώνια, στο σχολείο, στο γήπεδο, στο σινεμά, στο θέατρο, οι Γάιδαροι βρίσκονται πάντα ανάμεσά μας:

- Παρκαρισμένοι και διπλοπαρκαρισμένοι πάνω στη διάβαση, να μην ξέρεις από πού να σκαρφαλώσεις για να περάσεις απέναντι.

- Ανεβασμένοι φαρδιά-πλατιά πάνω στο πεζοδρόμιο, να αναγκάζεσαι να περπατάς μέσα στο δρόμο.

- Παρκαρισμένοι σε κάθε διασταύρωση, σε όλες τις γωνίες των δρόμων, να διακόπτουν το πέρασμα από πεζοδρόμιο σε πεζοδρόμιο. Πρέπει να βλέπεις φανάρι και διάβαση για να σκεφτείς να αφήσεις πέρασμα, Γάιδαρε; Εμείς θα περάσουμε απέναντι πετώντας; Ή προτιμάς να περπατήσουμε πάνω στο καπώ σου για να σε παρακάμψουμε;

- Ξεχασμένοι πάνω σε όλους τους πεζόδρομους, επαγγελματίες δήθεν, που ξεφορτώνουν εμπόρευμα αλλά στην πράξη έχουν βρει τζάμπα πάρκιγκ για όλη τη μέρα έξω από το μαγαζάκι τους. Το σύνδρομο του αιώνιου έλληνα: να έχει το σαραβαλάκι του παρκαρισμένο κάτω από το παράθυρο, έξω από το κατώφλι του, λες και βρίσκεται στο χωριό του…

- Σταματημένοι πάνω στη διάβαση “για μισό λεπτάκι: για να πάρει τσιγάρα, για να περιμένει τη γυναίκα που ψωνίζει, για να ‘ρθει το παιδί από το φροντιστήριο, για να κατέβει η γκόμενα να πάνε βόλτα”. Γιατί ρε φίλε δεν πας δυο μέτρα παρακάτω, να μπορεί να περάσει ο πεζός; Κι εμείς μωρό σε καροτσάκι έχουμε. Καροτσάκι με τα ψώνια σέρνουμε. Αργοκίνητοι ηλικιωμένοι είμαστε. Κουτσαίνουμε, καθηλωμένοι σε αναπηρικό, με το πόδι στο γύψο. Τυφλός είμαι και με αποτελειώνεις. Άνθρωποι είμαστε ρεεεε. Κάντε στην μπάντα!

Όμως, δεν είμαστε αναίσθητοι. Μέχρι να αποκτήσει η πόλη τα πάρκιγκ που χρειάζεται, τα μετρό και τα τραμ, τα μεγαλεπήβολα έργα που θα μας εκπολιτίσουν, όλοι πρέπει κάπως να πορευτούμε, να κάνουμε τη δουλειά μας, να επιβιώσουμε μέσα στη ζούγκλα.

Γι’ αυτό, δεν κολλάμε αδιακρίτως. Σεβόμαστε τον οδηγό που μπορεί να αναγκάστηκε για λίγο, μεσάνυχτα και κάτι, να παρκάρει πάνω στη διάβαση, αφήνοντας όμως ελεύθερη τη ράμπα των πεζών και ενάμισι τουλάχιστον μέτρο για πέρασμα.
Συγχωρούμε προσωρινά (χωρίς να τους νομιμοποιούμε) αυτούς που παρκάρουν πάνω στο φαρδύ πεζοδρόμιο, αφήνοντας όμως τον ελάχιστο έστω χώρο για να περάσει ένα καρότσι.
Δεν χαριζόμαστε όμως σε όλους εκείνους τους Γαϊδάρους που επιμένουν προκλητικά να μας αγνοούν και να μας μπλοκάρουν. Θα τους πολεμήσουμε μέχρι να στρώσουν!

Ελάτε μαζί μας σε εξορμήσεις μέσα στην πόλη. Διεκδικήστε το ζωτικό μας χώρο. Ζητήστε μας να σας δώσουμε αυτοκόλλητα και auto-κολλήστε τους αλύπητα. Για αρχή..

Παίξτε μπάλα μαζί μας στέλνοντας e-mail στο streetpanthers@gmail.com