Σε περίπτωση που κάποιος αντικρίζει αυτό το μήνυμα και αναζητά τους streetpanthers (स्त्रीत्पन्ठेर्स στα Hindi)...
Έχουμε εδώ και καιρό μεταφερθεί στο streetpanthers.gr οπότε μας βρίσκετε εκεί.
.
.
.
.
Άραγε θα διαβάσει ποτέ κανείς αυτό το ανάρτημα;...
Tuesday, March 8, 2011
Friday, March 16, 2007
Πανθηρικά Νέα Μάρτιος 2007
Fear no more! Έφτασαν τα νέα αυτοκόλλητα!
Από το Εθνικό Πανθηροκοπείο εκδόθηκαν επιτέλους τα νέα πολυτελή αυτοκόλλητα! Καταργούνται τα προηγούμενα, «χέστηκα» και τα ρέστα, και θα κυκλοφορεί πλέον μόνο ο νέος γάιδαρος. Σε χαρακτηριστικό σχήμα (ρόμβο) και φωσφορούχο πορτοκαλί χρώμα, ξεκολλάει με μια κίνηση από το προστατευτικό χαρτί (ενώ το παλιό μας έβγαζε την πίστη για να βγει) και έχει στην πίσω πλευρά τις οδηγίες για σωστό και υπεύθυνο κόλλημα.
Η ζήτηση για αυτοκόλλητα αυξάνεται διαρκώς και ανησυχούμε για πόσο ακόμη θα μπορούμε να στέλνουμε δωρεάν. Μέχρι τώρα έχουμε δεχθεί περίπου 1500 μηνύματα με επαινετικό περιεχόμενο και πέντε επικριτικά.
Σε χιλιάδες "γαϊδουροκολλήσεις" δεν είχαμε κανένα σοβαρό επεισόδιο, καμία νομική ενέργεια.
Υπάρχουν πάνθηρες σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και δημιουργούνται συνεχώς νέες εστίες. Κατανομή: Θεσσαλονίκη 40%, Αθήνα 40%, υπόλοιπη Ελλάδα 20%.
Από το Εθνικό Πανθηροκοπείο εκδόθηκαν επιτέλους τα νέα πολυτελή αυτοκόλλητα! Καταργούνται τα προηγούμενα, «χέστηκα» και τα ρέστα, και θα κυκλοφορεί πλέον μόνο ο νέος γάιδαρος. Σε χαρακτηριστικό σχήμα (ρόμβο) και φωσφορούχο πορτοκαλί χρώμα, ξεκολλάει με μια κίνηση από το προστατευτικό χαρτί (ενώ το παλιό μας έβγαζε την πίστη για να βγει) και έχει στην πίσω πλευρά τις οδηγίες για σωστό και υπεύθυνο κόλλημα.
Η ζήτηση για αυτοκόλλητα αυξάνεται διαρκώς και ανησυχούμε για πόσο ακόμη θα μπορούμε να στέλνουμε δωρεάν. Μέχρι τώρα έχουμε δεχθεί περίπου 1500 μηνύματα με επαινετικό περιεχόμενο και πέντε επικριτικά.
Σε χιλιάδες "γαϊδουροκολλήσεις" δεν είχαμε κανένα σοβαρό επεισόδιο, καμία νομική ενέργεια.
Υπάρχουν πάνθηρες σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και δημιουργούνται συνεχώς νέες εστίες. Κατανομή: Θεσσαλονίκη 40%, Αθήνα 40%, υπόλοιπη Ελλάδα 20%.
Αντaλλάξτε απόψεις μαζί μας στο http://groups.google.com/group/pezoporoi
Κατεβάστε τα αυτοκόλλητα από εδώ
Thursday, March 15, 2007
Our identity
STREETPANTHERS, who are you?
We are a bunch of friends from Salonica who started going “illegal” late last year, when walking round the city had become a living hell. The “historic” city, the “metropolis”, the “demanding” co-capital, is getting worse day by day. Everybody sees it as their own, private property without giving a rat’s ass about the remaining million people using the same space, the same streets and the same sidewalks.
So, we decided that we waited long enough for the state, the local authorities and the police to wake up. It was time for action. Whoever doesn’t comply, pays the price on the spot.
Action #1 is the sticker. We printed several thousands and are handing them out. During a ride, a night-out, shopping, at school, at the movies, the Donkey sticker is always among us. A self-adhesive reminder for inconsiderate drivers to respect those who commit the unforgivable crime of walking.
The misbehavers get one on the windshield as an initial indication that something about their mentality is wrong.
The explanation for the “I-park-where-I-want-and-I-don’t-care-about-anyone” phenomenon is rather simple. The dumb cannot see the crosswalks. Not that they ignore them, they just don’t see them. The “pedestrian”, “crosswalks”, and “walking” genes do not exist in their brain. They stop and park their cars, as if pedestrians were see-through. After the sticker is placed though, they start complying!
THE NEW STICKER
Saturday night. March 10th, 2007. The new sticker is officially launched. An elegant diamond shape (paraphrasing the sign “priority way, no parking”) with fluorescent colours, easy to use and practical enough to carry in a bag or pocket, an absolute must-have when shopping with a cart or taking the baby out. A recourse for the blind or the disabled, a weapon of resistance and protest for the pedestrian. Write to us, get it and use it!
We are a bunch of friends from Salonica who started going “illegal” late last year, when walking round the city had become a living hell. The “historic” city, the “metropolis”, the “demanding” co-capital, is getting worse day by day. Everybody sees it as their own, private property without giving a rat’s ass about the remaining million people using the same space, the same streets and the same sidewalks.
So, we decided that we waited long enough for the state, the local authorities and the police to wake up. It was time for action. Whoever doesn’t comply, pays the price on the spot.
Action #1 is the sticker. We printed several thousands and are handing them out. During a ride, a night-out, shopping, at school, at the movies, the Donkey sticker is always among us. A self-adhesive reminder for inconsiderate drivers to respect those who commit the unforgivable crime of walking.
The misbehavers get one on the windshield as an initial indication that something about their mentality is wrong.
The explanation for the “I-park-where-I-want-and-I-don’t-care-about-anyone” phenomenon is rather simple. The dumb cannot see the crosswalks. Not that they ignore them, they just don’t see them. The “pedestrian”, “crosswalks”, and “walking” genes do not exist in their brain. They stop and park their cars, as if pedestrians were see-through. After the sticker is placed though, they start complying!
THE NEW STICKER
Saturday night. March 10th, 2007. The new sticker is officially launched. An elegant diamond shape (paraphrasing the sign “priority way, no parking”) with fluorescent colours, easy to use and practical enough to carry in a bag or pocket, an absolute must-have when shopping with a cart or taking the baby out. A recourse for the blind or the disabled, a weapon of resistance and protest for the pedestrian. Write to us, get it and use it!
Saturday, March 10, 2007
Ο ΝΕΟΣ ΓΑΪΔΑΡΟΣ
Σάββατο βράδυ, 10 Μαρτίου 2007, λανσαρίστηκε το νέο μας αυτοκόλλητο! Ένας κομψός ρόμβος (που παραφράζει το τροχαίο σήμα “δρόμος προτεραιότητας & απαγόρευση στάθμευσης”), με φλούο εκτύπωση που φωσφορίζει κάτω από το φως, εύκολο στη χρήση και βολικό στο σχήμα για να χωράει σε μια τσέπη ή σε μια τσάντα, απαραίτητο εργαλείο όταν πηγαίνετε για ψώνια με το καρότσι, όταν βγάζετε βόλτα τον μπέμπη, καταφυγή για τον τυφλό ή τον ανάπηρο, όπλο αντίστασης και διαμαρτυρίας για τον κάθε πεζό.
Η αυθόρμητη ανταπόκρισή σας και η ηθική υποστήριξη που μας προσφέρατε τον πρώτο κιόλας μήνα –20.000 αυτοκόλλητα έγιναν ανάρπαστα– μας οδήγησε στο να ξανατυπώσουμε 50.000 νέους γαϊδαράκους. Μας ζητάτε και σας στέλνουμε.
Τα νέα αυτοκόλλητα έχουν στο πίσω μέρος –στο χαρτί που αφαιρείται– τις οδηγίες χρήσεως που εμφανίζονται και εδώ στο blog, ώστε να αποφεύγεται η κατάχρηση και οι υπερβολές. Βοηθείστε να κρατήσουμε τη διαμαρτυρία μας καθαρή από κάθε έννοια αντεκδίκησης, τιμωρίας ή κακώς εννοούμενης αυτοδικίας. Ήδη κάποιες φωνές “αδικηθέντων” μας συνιστούν να είμαστε προσεκτικοί. Βέβαια, το αυτοκόλλητο παραμένει μια ήπια διαμαρτυρία, συγκρινόμενη με άλλες, πιο δραστικές και ανεξέλεγκτες αντιδράσεις.
Ευχόμαστε το συντομότερο δυνατό να είναι αχρείαστα και να τα αποσύρουμε, επειδή θα έχουν απελευθερωθεί οι χώροι των πεζών. Μέχρι τότε όμως, αντισταθείτε! Και μην ξεχνάτε: αμυνόμαστε, δεν είμαστε εμείς που παρανομούμε…
Η αυθόρμητη ανταπόκρισή σας και η ηθική υποστήριξη που μας προσφέρατε τον πρώτο κιόλας μήνα –20.000 αυτοκόλλητα έγιναν ανάρπαστα– μας οδήγησε στο να ξανατυπώσουμε 50.000 νέους γαϊδαράκους. Μας ζητάτε και σας στέλνουμε.
Τα νέα αυτοκόλλητα έχουν στο πίσω μέρος –στο χαρτί που αφαιρείται– τις οδηγίες χρήσεως που εμφανίζονται και εδώ στο blog, ώστε να αποφεύγεται η κατάχρηση και οι υπερβολές. Βοηθείστε να κρατήσουμε τη διαμαρτυρία μας καθαρή από κάθε έννοια αντεκδίκησης, τιμωρίας ή κακώς εννοούμενης αυτοδικίας. Ήδη κάποιες φωνές “αδικηθέντων” μας συνιστούν να είμαστε προσεκτικοί. Βέβαια, το αυτοκόλλητο παραμένει μια ήπια διαμαρτυρία, συγκρινόμενη με άλλες, πιο δραστικές και ανεξέλεγκτες αντιδράσεις.
Ευχόμαστε το συντομότερο δυνατό να είναι αχρείαστα και να τα αποσύρουμε, επειδή θα έχουν απελευθερωθεί οι χώροι των πεζών. Μέχρι τότε όμως, αντισταθείτε! Και μην ξεχνάτε: αμυνόμαστε, δεν είμαστε εμείς που παρανομούμε…
Monday, January 29, 2007
MANIFESTO
οι STREETPANTHERS είμαστε μια παρέα Σαλονικιών που αρχίσαμε να “βγαίνουμε στην παρανομία" στα τέλη του 2006, όταν η ζωή των πεζών στην πόλη είχε φτάσει στο απροχώρητο.
Αυτή η "ιστορική" πόλη, η "μητρόπολη", η "απαιτητική" συμπρωτεύουσα, χειροτερεύει από μέρα σε μέρα. Όλοι τη βλέπουν σαν το «μαγαζάκι» τους και κανείς δε σκέφτεται το υπόλοιπο ένα εκατομμύριο ανθρώπους που χρησιμοποιούν τον ίδιο χώρο, τους ίδιους δρόμους, τα ίδια πεζοδρόμια.
Έτσι, αποφασίσαμε "με πόνο καρδιάς" ότι:
- Δεν αρκούσε να τσατιζόμαστε βλέποντας τους παράνομα παρκαρισμένους πάνω σε πεζοδρόμια, διαβάσεις και πεζόδρομους.
- Δεν αρκούσε να φοβόμαστε όταν μας κυνηγούσαν οι μηχανές ακόμα και πάνω στα πεζοδρόμια.
- Δεν αρκούσε να κοιτάζουμε ανήμποροι όταν αυτοκίνητα και μηχανές έκαναν σιγά-σιγά κατάληψη στο μοναδικό χώρο περιπάτου, το πλακόστρωτο της νέας παραλίας.
Δεν αρκούμασταν να περιμένουμε πότε η πολιτεία –το κράτος, ο δήμος, η αστυνομία– θα ξυπνούσαν. Καταλάβαμε πως με τα "θα-θα" θα φτάναμε να γεράσουμε και ακόμα θα περιμέναμε τα πράγματα να διορθωθούν. Έπρεπε να κάνουμε κάτι.
Ο ακτιβισμός έχει το κόστος του. Τίποτα δεν αλλάζει αν δεν συγκρουστούμε με τα κατεστημένα: τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς μας (καβάλα πάν’ στην εκκλησιά, καβάλα περπατάνε), το βόλεμά μας (να κάνω εγώ τη δουλειά μου κι ας πάνε στο διάολο όλοι οι άλλοι), την αδιαφορία μας (εγώ θα σώσω τον κόσμο;)
Γι’ αυτό αναλάβαμε δράση. Τέρμα η ανοχή και τα παρακάλια. Όποιος δεν συμμορφώνεται, να πληρώνει το τίμημα επιτόπου. Μπορεί να ακούγεται σαν “να παίρνουμε το νόμο στα χέρια μας” αλλά επιτέλους κάποιος πρέπει να αντιδράσει σ’ αυτή την αποχαυνωμένη πόλη. Και μην ξεχνάτε: οι παράνομοι έκαναν πρώτοι την αρχή!
Αυτή η "ιστορική" πόλη, η "μητρόπολη", η "απαιτητική" συμπρωτεύουσα, χειροτερεύει από μέρα σε μέρα. Όλοι τη βλέπουν σαν το «μαγαζάκι» τους και κανείς δε σκέφτεται το υπόλοιπο ένα εκατομμύριο ανθρώπους που χρησιμοποιούν τον ίδιο χώρο, τους ίδιους δρόμους, τα ίδια πεζοδρόμια.
Έτσι, αποφασίσαμε "με πόνο καρδιάς" ότι:
- Δεν αρκούσε να τσατιζόμαστε βλέποντας τους παράνομα παρκαρισμένους πάνω σε πεζοδρόμια, διαβάσεις και πεζόδρομους.
- Δεν αρκούσε να φοβόμαστε όταν μας κυνηγούσαν οι μηχανές ακόμα και πάνω στα πεζοδρόμια.
- Δεν αρκούσε να κοιτάζουμε ανήμποροι όταν αυτοκίνητα και μηχανές έκαναν σιγά-σιγά κατάληψη στο μοναδικό χώρο περιπάτου, το πλακόστρωτο της νέας παραλίας.
Δεν αρκούμασταν να περιμένουμε πότε η πολιτεία –το κράτος, ο δήμος, η αστυνομία– θα ξυπνούσαν. Καταλάβαμε πως με τα "θα-θα" θα φτάναμε να γεράσουμε και ακόμα θα περιμέναμε τα πράγματα να διορθωθούν. Έπρεπε να κάνουμε κάτι.
Ο ακτιβισμός έχει το κόστος του. Τίποτα δεν αλλάζει αν δεν συγκρουστούμε με τα κατεστημένα: τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς μας (καβάλα πάν’ στην εκκλησιά, καβάλα περπατάνε), το βόλεμά μας (να κάνω εγώ τη δουλειά μου κι ας πάνε στο διάολο όλοι οι άλλοι), την αδιαφορία μας (εγώ θα σώσω τον κόσμο;)
Γι’ αυτό αναλάβαμε δράση. Τέρμα η ανοχή και τα παρακάλια. Όποιος δεν συμμορφώνεται, να πληρώνει το τίμημα επιτόπου. Μπορεί να ακούγεται σαν “να παίρνουμε το νόμο στα χέρια μας” αλλά επιτέλους κάποιος πρέπει να αντιδράσει σ’ αυτή την αποχαυνωμένη πόλη. Και μην ξεχνάτε: οι παράνομοι έκαναν πρώτοι την αρχή!
AUTO-κόλλητα
Η πρώτη μας δράση είναι τα αυτοκόλλητα.
Όποιος δεν κάθεται καλά, τρώει ένα στο παρμπρίζ, σαν πρώτη υπενθύμιση πως κάτι δεν πάει καλά με τον τρόπο που σκέφτεται.
Γιατί ακόμα και αυτό συμβαίνει: ο ηλίθιος δεν βλέπει τις διαβάσεις. Όχι ότι τις αγνοεί, απλά δεν τις βλέπει! Δεν υπάρχει στον εγκέφαλό του γονίδιο με την ένδειξη “πεζός, διάβαση, περπάτημα”. Σταματάει και παρκάρει σαν να είμαστε see-through οι πεζοί. Έ, μετά το αυτοκόλλητο, αρχίζουν να μας βλέπουν!
Τυπώσαμε κάμποσες χιλιάδες κομμάτια και τα μοιραστήκαμε. Στη βόλτα μας, στη βραδινή έξοδο, το πρωί που πάμε στη δουλειά, στα ψώνια, στο σχολείο, στο γήπεδο, στο σινεμά, στο θέατρο, οι Γάιδαροι βρίσκονται πάντα ανάμεσά μας:
- Παρκαρισμένοι και διπλοπαρκαρισμένοι πάνω στη διάβαση, να μην ξέρεις από πού να σκαρφαλώσεις για να περάσεις απέναντι.
- Ανεβασμένοι φαρδιά-πλατιά πάνω στο πεζοδρόμιο, να αναγκάζεσαι να περπατάς μέσα στο δρόμο.
- Παρκαρισμένοι σε κάθε διασταύρωση, σε όλες τις γωνίες των δρόμων, να διακόπτουν το πέρασμα από πεζοδρόμιο σε πεζοδρόμιο. Πρέπει να βλέπεις φανάρι και διάβαση για να σκεφτείς να αφήσεις πέρασμα, Γάιδαρε; Εμείς θα περάσουμε απέναντι πετώντας; Ή προτιμάς να περπατήσουμε πάνω στο καπώ σου για να σε παρακάμψουμε;
- Ξεχασμένοι πάνω σε όλους τους πεζόδρομους, επαγγελματίες δήθεν, που ξεφορτώνουν εμπόρευμα αλλά στην πράξη έχουν βρει τζάμπα πάρκιγκ για όλη τη μέρα έξω από το μαγαζάκι τους. Το σύνδρομο του αιώνιου έλληνα: να έχει το σαραβαλάκι του παρκαρισμένο κάτω από το παράθυρο, έξω από το κατώφλι του, λες και βρίσκεται στο χωριό του…
- Σταματημένοι πάνω στη διάβαση “για μισό λεπτάκι: για να πάρει τσιγάρα, για να περιμένει τη γυναίκα που ψωνίζει, για να ‘ρθει το παιδί από το φροντιστήριο, για να κατέβει η γκόμενα να πάνε βόλτα”. Γιατί ρε φίλε δεν πας δυο μέτρα παρακάτω, να μπορεί να περάσει ο πεζός; Κι εμείς μωρό σε καροτσάκι έχουμε. Καροτσάκι με τα ψώνια σέρνουμε. Αργοκίνητοι ηλικιωμένοι είμαστε. Κουτσαίνουμε, καθηλωμένοι σε αναπηρικό, με το πόδι στο γύψο. Τυφλός είμαι και με αποτελειώνεις. Άνθρωποι είμαστε ρεεεε. Κάντε στην μπάντα!
Όμως, δεν είμαστε αναίσθητοι. Μέχρι να αποκτήσει η πόλη τα πάρκιγκ που χρειάζεται, τα μετρό και τα τραμ, τα μεγαλεπήβολα έργα που θα μας εκπολιτίσουν, όλοι πρέπει κάπως να πορευτούμε, να κάνουμε τη δουλειά μας, να επιβιώσουμε μέσα στη ζούγκλα.
Γι’ αυτό, δεν κολλάμε αδιακρίτως. Σεβόμαστε τον οδηγό που μπορεί να αναγκάστηκε για λίγο, μεσάνυχτα και κάτι, να παρκάρει πάνω στη διάβαση, αφήνοντας όμως ελεύθερη τη ράμπα των πεζών και ενάμισι τουλάχιστον μέτρο για πέρασμα.
Συγχωρούμε προσωρινά (χωρίς να τους νομιμοποιούμε) αυτούς που παρκάρουν πάνω στο φαρδύ πεζοδρόμιο, αφήνοντας όμως τον ελάχιστο έστω χώρο για να περάσει ένα καρότσι.
Δεν χαριζόμαστε όμως σε όλους εκείνους τους Γαϊδάρους που επιμένουν προκλητικά να μας αγνοούν και να μας μπλοκάρουν. Θα τους πολεμήσουμε μέχρι να στρώσουν!
Ελάτε μαζί μας σε εξορμήσεις μέσα στην πόλη. Διεκδικήστε το ζωτικό μας χώρο. Ζητήστε μας να σας δώσουμε αυτοκόλλητα και auto-κολλήστε τους αλύπητα. Για αρχή..
Παίξτε μπάλα μαζί μας στέλνοντας e-mail στο streetpanthers@gmail.com
Όποιος δεν κάθεται καλά, τρώει ένα στο παρμπρίζ, σαν πρώτη υπενθύμιση πως κάτι δεν πάει καλά με τον τρόπο που σκέφτεται.
Γιατί ακόμα και αυτό συμβαίνει: ο ηλίθιος δεν βλέπει τις διαβάσεις. Όχι ότι τις αγνοεί, απλά δεν τις βλέπει! Δεν υπάρχει στον εγκέφαλό του γονίδιο με την ένδειξη “πεζός, διάβαση, περπάτημα”. Σταματάει και παρκάρει σαν να είμαστε see-through οι πεζοί. Έ, μετά το αυτοκόλλητο, αρχίζουν να μας βλέπουν!
Τυπώσαμε κάμποσες χιλιάδες κομμάτια και τα μοιραστήκαμε. Στη βόλτα μας, στη βραδινή έξοδο, το πρωί που πάμε στη δουλειά, στα ψώνια, στο σχολείο, στο γήπεδο, στο σινεμά, στο θέατρο, οι Γάιδαροι βρίσκονται πάντα ανάμεσά μας:
- Παρκαρισμένοι και διπλοπαρκαρισμένοι πάνω στη διάβαση, να μην ξέρεις από πού να σκαρφαλώσεις για να περάσεις απέναντι.
- Ανεβασμένοι φαρδιά-πλατιά πάνω στο πεζοδρόμιο, να αναγκάζεσαι να περπατάς μέσα στο δρόμο.
- Παρκαρισμένοι σε κάθε διασταύρωση, σε όλες τις γωνίες των δρόμων, να διακόπτουν το πέρασμα από πεζοδρόμιο σε πεζοδρόμιο. Πρέπει να βλέπεις φανάρι και διάβαση για να σκεφτείς να αφήσεις πέρασμα, Γάιδαρε; Εμείς θα περάσουμε απέναντι πετώντας; Ή προτιμάς να περπατήσουμε πάνω στο καπώ σου για να σε παρακάμψουμε;
- Ξεχασμένοι πάνω σε όλους τους πεζόδρομους, επαγγελματίες δήθεν, που ξεφορτώνουν εμπόρευμα αλλά στην πράξη έχουν βρει τζάμπα πάρκιγκ για όλη τη μέρα έξω από το μαγαζάκι τους. Το σύνδρομο του αιώνιου έλληνα: να έχει το σαραβαλάκι του παρκαρισμένο κάτω από το παράθυρο, έξω από το κατώφλι του, λες και βρίσκεται στο χωριό του…
- Σταματημένοι πάνω στη διάβαση “για μισό λεπτάκι: για να πάρει τσιγάρα, για να περιμένει τη γυναίκα που ψωνίζει, για να ‘ρθει το παιδί από το φροντιστήριο, για να κατέβει η γκόμενα να πάνε βόλτα”. Γιατί ρε φίλε δεν πας δυο μέτρα παρακάτω, να μπορεί να περάσει ο πεζός; Κι εμείς μωρό σε καροτσάκι έχουμε. Καροτσάκι με τα ψώνια σέρνουμε. Αργοκίνητοι ηλικιωμένοι είμαστε. Κουτσαίνουμε, καθηλωμένοι σε αναπηρικό, με το πόδι στο γύψο. Τυφλός είμαι και με αποτελειώνεις. Άνθρωποι είμαστε ρεεεε. Κάντε στην μπάντα!
Όμως, δεν είμαστε αναίσθητοι. Μέχρι να αποκτήσει η πόλη τα πάρκιγκ που χρειάζεται, τα μετρό και τα τραμ, τα μεγαλεπήβολα έργα που θα μας εκπολιτίσουν, όλοι πρέπει κάπως να πορευτούμε, να κάνουμε τη δουλειά μας, να επιβιώσουμε μέσα στη ζούγκλα.
Γι’ αυτό, δεν κολλάμε αδιακρίτως. Σεβόμαστε τον οδηγό που μπορεί να αναγκάστηκε για λίγο, μεσάνυχτα και κάτι, να παρκάρει πάνω στη διάβαση, αφήνοντας όμως ελεύθερη τη ράμπα των πεζών και ενάμισι τουλάχιστον μέτρο για πέρασμα.
Συγχωρούμε προσωρινά (χωρίς να τους νομιμοποιούμε) αυτούς που παρκάρουν πάνω στο φαρδύ πεζοδρόμιο, αφήνοντας όμως τον ελάχιστο έστω χώρο για να περάσει ένα καρότσι.
Δεν χαριζόμαστε όμως σε όλους εκείνους τους Γαϊδάρους που επιμένουν προκλητικά να μας αγνοούν και να μας μπλοκάρουν. Θα τους πολεμήσουμε μέχρι να στρώσουν!
Ελάτε μαζί μας σε εξορμήσεις μέσα στην πόλη. Διεκδικήστε το ζωτικό μας χώρο. Ζητήστε μας να σας δώσουμε αυτοκόλλητα και auto-κολλήστε τους αλύπητα. Για αρχή..
Παίξτε μπάλα μαζί μας στέλνοντας e-mail στο streetpanthers@gmail.com
Οδηγίες προς αυτοκολλητές και αυτοκολλήτριες
Επειδή ο "υπερβολικός ζήλος" στη χρήση των αυτοκόλλητων μπορεί να έχει αρνητικό αποτέλεσμα, προτείνουμε να ακολουθούνται οι παρακάτω κανόνες:
Κολλάμε μόνο στα αυτοκίνητα που είναι προκλητικά παρκαρισμένα. Σ'αυτά που βρίσκονται πάνω σε ράμπες και πάνω στις διαβάσεις, αφήνοντας λιγότερο από 1,20m (δυόμιση πλάκες πεζοδρομίου) για τη διέλευση των πεζών. Σ'αυτά που βρίσκονται πάνω σε πεζοδρόμιο αφήνοντας και πάλι λιγότερο από 1,20. "Συγχωρούμε" αυτόν που έκανε προσπάθεια να αφήσει χώρο για τους πεζούς.
Κολλάμε μόνο σε πεζοδρόμια τα οποία θα ήταν προσπελάσιμα αν δεν υπήρχαν τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Δεν έχει νόημα να τιμωρήσουμε κάποιον που ανέβηκε στο πεζοδρόμιο, το οποίο μετά από 5 μέτρα είναι έτσι κι αλλιώς κλεισμένο από μια περίφραξη ή ένα οικοδομικό έργο σε εξέλιξη. Γενικά "τιμωρούμε" την αδιαφορία προς τους πεζούς και όχι την ανυπακοή στα σήματα στάθμευσης. Κολλάμε στα παρκαρισμένα σε πεζοδρόμους.
Κολλάμε μόνο στα τζάμια. Δεν κολλάμε σε σημεία όπου η αφαίρεση του αυτοκόλλητου μπορεί να καταστρέψει τη βαφή. Προσέχουμε ώστε να μην προκαλούμε ζημίες. Ο παραβάτης δεν είναι εχθρός, είναι ένας πολίτης που έκανε λάθος. Το κόλλημα πρέπει να γίνεται σε καθαρό και στεγνό τζάμι. Αν υπάρχει σκόνη ή νερό ξεκολλάει αμέσως. Άρα απαραίτητο εργαλείο του αυτοκολλητή είναι το χαρτομάντηλο.
Αποφεύγουμε την επαφή και, εάν αυτό συμβεί, την αντιπαράθεση με τον παραβάτη οδηγό. Στη συντριπτική πλειοψηφία τους οι παραβάτες δεν αντιδρούν -καθότι έχουν τη φωλιά τους λερωμένη- ωστόσο δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την περίπτωση του θερμοκέφαλου που θα χειροδικήσει. Αν εμπλακούμε σε αντιπαράθεση εξηγούμε ευγενικά ότι και οι πεζοί έχουν δικαιώματα.
Κολλάμε μόνο στα αυτοκίνητα που είναι προκλητικά παρκαρισμένα. Σ'αυτά που βρίσκονται πάνω σε ράμπες και πάνω στις διαβάσεις, αφήνοντας λιγότερο από 1,20m (δυόμιση πλάκες πεζοδρομίου) για τη διέλευση των πεζών. Σ'αυτά που βρίσκονται πάνω σε πεζοδρόμιο αφήνοντας και πάλι λιγότερο από 1,20. "Συγχωρούμε" αυτόν που έκανε προσπάθεια να αφήσει χώρο για τους πεζούς.
Κολλάμε μόνο σε πεζοδρόμια τα οποία θα ήταν προσπελάσιμα αν δεν υπήρχαν τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Δεν έχει νόημα να τιμωρήσουμε κάποιον που ανέβηκε στο πεζοδρόμιο, το οποίο μετά από 5 μέτρα είναι έτσι κι αλλιώς κλεισμένο από μια περίφραξη ή ένα οικοδομικό έργο σε εξέλιξη. Γενικά "τιμωρούμε" την αδιαφορία προς τους πεζούς και όχι την ανυπακοή στα σήματα στάθμευσης. Κολλάμε στα παρκαρισμένα σε πεζοδρόμους.
Κολλάμε μόνο στα τζάμια. Δεν κολλάμε σε σημεία όπου η αφαίρεση του αυτοκόλλητου μπορεί να καταστρέψει τη βαφή. Προσέχουμε ώστε να μην προκαλούμε ζημίες. Ο παραβάτης δεν είναι εχθρός, είναι ένας πολίτης που έκανε λάθος. Το κόλλημα πρέπει να γίνεται σε καθαρό και στεγνό τζάμι. Αν υπάρχει σκόνη ή νερό ξεκολλάει αμέσως. Άρα απαραίτητο εργαλείο του αυτοκολλητή είναι το χαρτομάντηλο.
Αποφεύγουμε την επαφή και, εάν αυτό συμβεί, την αντιπαράθεση με τον παραβάτη οδηγό. Στη συντριπτική πλειοψηφία τους οι παραβάτες δεν αντιδρούν -καθότι έχουν τη φωλιά τους λερωμένη- ωστόσο δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την περίπτωση του θερμοκέφαλου που θα χειροδικήσει. Αν εμπλακούμε σε αντιπαράθεση εξηγούμε ευγενικά ότι και οι πεζοί έχουν δικαιώματα.
Subscribe to:
Posts (Atom)
